فلوتر دهلیزی (Atrial flutter) و فیبریلاسیون دهلیزی (atrial fibrillation) هر دو شرایطی هستند که در آن ها ریتم عضله قلب در فرد غیر طبیعی و مشکوک است. این دو مشکل خاص زمانی رخ می دهند که مشکلی در رابطه با سیگنال های الکتریکی و مسیرهای قلب شما وجود داشته باشد: این سیگنال و مسیر ها معمولا به قلب کمک می کنند تا ضربان منظم و بهینه ای داشته باشد. با وجود این شباهت‌ها، تفاوت فلوتر و فیبریلاسیون دهلیزی چیست؟
به طور معمول، دهلیز ها منقبض شده و خون را به داخل بطن های قلب منتقل می کنند. در فیبریلاسیون دهلیزی ، دهلیز قلب ریتمی نامنظم دارد. در صورتی که در فلوتر دهلیزی ، دهلیز ریتم مرتب و بدون ایرادی دارد ، اما سرعت ضربان آن بیشتر از حالت نرمال است و تعداد آن ها نیز از ضربان بطن ها بیشتر است. بنابراین ممکن است به ازای هر ضربان بطن، چهار ضربان دهلیزی در قلب خود داشته باشید.
فلوتر دهلیزی به نسبت فیبریلاسیون دهلیزی کمتر در بین افراد رایج است، اما علائم شبیه به آن را دارد (احساس ضعف ، خستگی ، تنگی نفس، سرگیجه و همچنین تپش قلب).
برخی افراد معمولا علائم ضعیفی دارند و برخی هم ممکن است هیچ گونه علائم خاصی را تجربه نکنند. حدود یک سوم افرادی که با مشکل فلوتر دهلیزی مواجه هستند مشکل فیبریلاسیون دهلیزی نیز دارند.
هر دو شرایط مذکور ریسک بروز سکته قلبی در افراد را بالا می برند که معمولا این موضوع به کمک برخی دارو های خاص مدیریت می شود. از جمله این دارو ها می توان به وارفارین و یا یک داروی ضد انعقاد جدیدتر اشاره کرد.
به همین دلیل است که در صورت داشتن مشکل فلوتر دهلیزی و یا فیبریلاسیون دهلیزی بهتر است هر چه سریعتر این موارد در بدن شما تشخیص داده شوند. بدین ترتیب دارو و روش درمانی مناسب برایتان تعیین می شود و ریسک بروز سکته کاهش خواهد یافت.
هر کدام از این شرایط به دارو های خاصی نیاز دارند تا از تند شدن ضربان قلب در بدن جلوگیری به عمل آید.
ابلیشن کاتتر (Catheter ablation) معمولا به عنوان بهترین روش درمانی برای فلوتر دهلیزی در نظر گرفته می شود ، البته استفاده از دارو همیشه اولین قدم در پروسه درمانی این مشکل قلبی است.
ابلیشن کاتتر پروسه درمانی است که با کمک بی حسی موضعی بدن در بیمار ها انجام می شود؛ در این روش از انرژی فرکانس های رادیویی استفاده می شود تا ناحیه ای از داخل قلب که مشکل ریتم های غیر نرمال را به وجود آورده است نابود شود.
